هر کس به قدرِ قامتِ زبانش می‌تصویرد و می‌تصوّرد، بی‌تردید نه بیشتر. چرا که «زبان خانه‌ی هستی است» و همه چیز در زبان است و در زبان فهمیده می‌شود و هرآنچه را تصوّر می‌کنیم بیرون از زبان است آن نیز در قلمرو زبان و زبانی فهمیده می‌شود. حتا آنچه را که نمی‌فهمیم با زبان می‌فهمیم که نمی‌فهمیم؛ و این سخنِ ویتگنشتاین دقیق است که درک ما از امرِ واقع زبانی است، هرچند «نحوه‌ی تقریرِ "امر واقع" در بازی‌های زبانیِ گوناگون متفاوت است.» طراحیِ گرافیک و ادبیات اموری‌اند واقع‌شد...
>بیشتر