«فکر میکنم کتابدستیها مهمتر و مهمتر بشوند. امروزه اطلاعات بیش از هر زمان دیگری امری بیدوام است.» - فرانتز کونیگ
این نوشته به بررسی تاریخی شکلگیری کتابدستیها در ایران میپردازد و طبعاً به گزارش وضعیت امروز نمیرسد.
کتابدستیها به عنوان یک مدیوم هنری مدرن در عمل معنای خود را پس از صنعتی شدن تولید کتاب پیدا کردند. در ایران نیز با تولید انبوه کتاب از دورهی چاپ سنگی و سربی، سنت کتابسازی و مرقعکاری برای دربار و اشراف همچنان ادامه یافت، اما این سنت را نمیتوان به معنای کتابدستی یعنی کتاب به معنای مدیوم هنری در نظر گرفت؛ چراکه رویکرد مفهومی هنرمند/نویسنده در گزینش رسانهاش کتابدستی را میسازد. واژهی بوکنس که از دههی 1970 به واژگان هنر معاصر اضافه شد، بیانگر ویژگیهای ساختار فیزیکی و مفهومی کتاب به عنوان یک مدیوم هنری مانند نقاشی، مجسمه یا ویدئو است. بنابراین پیشفرض دستهبندی یک کتاب در طبقهی کتابدستیها، وابسته به مناسبات تولید آن است. در سالهای اخیر با ظهور فناوریهای تازه، کارکرد اطلاعرسانی کتابها نیز محدودتر شده و این یکی از عوامل بازنگری شکل تاریخی ـ فیزیکی کتاب به عنوان یک رسانهی هنری است. کتابدستیها معمولاً در دو قالب صحافیشده یا پوشه ارائه میشوند
بیشتر >