استفاده از دستورالعمل‌های اجرایی برای تولید آثار تصویری توسط هنرمندان لزوماً پدیده‌ی تازه‌ای در حیطه‌ی هنرهای بصری و دیزاین نیست. هنرمندان مفهومی مانند سول لوییت۳ در اواخر دهه‌ی شصت و اوایل دهه‌ی هفتاد میلادی بسیاری از آثار خود را با استفاده از دستورالعمل‌های اجرایی تولید کردند. سول لوییت تعداد بسیاری از طراحی‌های گوناگون خود را در ابعاد مختلف با استفاده از مواد گوناگون تولید کرد. این طراحی‌ها اساساً دستورالعمل‌هایی بودند که او برای پیمانکاران تعبیه می‌دید تا آنها با استفاده از آن دستورالعمل‌ها اثر نهایی را در ابعاد مد نظر هنرمند پیاده‌سازی کنند. طبیعتاً این به معنی تغییر عمده‌ای در نقش هنرمند در فرآيند تولید اثر هنری بود. به این معنی که هنرمند دیگر تولیدکننده‌ی مستقیم اثر نهایی خود نبود و تنها حالت تجسم اثر، پیاده‌سازی آن توسط شخص یا اشخاص دیگری به غیر از خود هنرمند بود. اهمیت این پدیده برای هنرمندان مفهومی اساساً به دلیل برجسته ساختن ایده یا مفهوم اصلی اثر در وهله‌ی اول و سپس خود اثر یا به عبارتی ویژگی‌های مادی آن بود.
استودیو مانیکر اما برخوردی نسبتاً منحصربه‌فرد در حیطه‌ی طراحی اشتراکی و قانون‌محور دارد. مانیکر در سال ۲۰۱۱ در آمستردام توسط لونا مارِر، رول ووترز و جاناتان پاکی تأسیس شد. مدت کوتاهی پس از آن در سال ۲۰۱۲ جاناتان استودیو را ترک و استویو شخصی خود را تاسیس کرد...
بیشتر >