«استوديو»، «آتليه»، «كارگاه»، «دفتر»، موضوع اين است كه هر نامی به محل کارمان اطلاق کنیم، باز مطمئن نخواهیم بود كه مخاطب متوجه می‌شود ما در آنجا به‌طور دقیق به چه كاری اشتغال داریم. روشنتر گفته شود، مخاطب ایرانی درست نمی‌داند در این محل با چه روندِ کاری روبرو خواهد بود و سیر جریان اداری و اجرایی کار از آغاز تا پایان در این محل کار از چه قرار است؛ البته این واژه‌ها اگر بین خودمان یا گروه اندکی از مخاطبان خاص مطرح شود معنا دارد، اما در سطح جامعه معمولاً بهتر می‌بینیم که خیال‌مان را راحت کنیم و بگوییم «دفتر کار». پيشينهی فرهنگ و هنرهاى تجسمى ايران در جهان شناخته شده است و نهادهايى كه امروز در ايران به آموزش گرافيک اختصاص دارند در هر دو سطح متوسطه و عالى، و با مدیریت‌های دولتى و خصوصى، به طرز شگفتانگيزی نسبت به كشورهاى ديگر گسترده هستند. می‌دانيم كارنامهی طراحان گرافيک ايران از پنجاه سال پيش به اين طرف خوب است و طراحان پُركار و مطرحى در سطح جهانى از اين ديار بوده‌اند. به طور خلاصه گرافيک معاصر ايران در جهان شناخته شده است و بازده يا خروجى آثار آن در بسيارى از تخصص‌ها در سطح جهان قابل‌توجه است. پس چرا برای ناميدن محل كار طراحى گرافيک، خواه كوچک يا بزرگ در جامعهی خود دچار زحمت هستیم؟...
بیشتر >