طراحی گرافیک ایران با فعالیت طراحانی آغاز می‌شود که از رشته‌های آکادمیک و تجربیِ دیگری همچون نقاشی، خوشنویسی و معماری به این حرفه پرداخته‌اند. اغلب این طراحان با زمینه‌های متنوع فعالیت طراحی گرافیک به‌طور تجربی و خلاق، آشنایی به‌دست آورده و کوشش‌های قابل توجهی در پاسخ به نیاز جامعه به‌ثمر رسانده‌اند. در دوره‌های بعد یعنی زمانی‌که رشته‌ی تحصیلی طراحی گرافیک در دانشگاه‌های کشور شکل می‌گیرد و فارغ‌التحصیلان این رشته به فعالیت حرفه‌ای مشغول می‌شوند نیز گرایش به انجام فعالیت‌های گوناگون طراحی گرافیک دنبال می‌شود. ممکن است این طراحان، زمینه‌های فعالیت غیر‌معمول را تجربه نکرده باشند، اما هیچ‌گاه راه ورود به تجربیات جدید را بر‌خود نبسته‌اند. این در‌حالی است که در یک دهه‌ی اخیر، شاهد بروز رویکرد دیگری هستیم که تا حدود زیادی متفاوت است. گروهی از طراحان که بیشتر آنها از نسل جوان هستند، با‌وجود گسترش فراگیر فناوری و خدمات در مقایسه با گذشته، گاه چنان در یک زمینه‌ی تخصصی به فعالیت می‌پردازند که خود را صرفاً طراح تایپ، طراح بسته‌بندی، طراح کاراکتر و غیره معرفی می‌کنند. آنها بر این باورند که از این طریق بهتر می‌توانند مسائل یک زمینه را تجزیه‌و‌تحلیل کنند و ارتقا بخشند. جمع‌بندی و نگاهی به این دو رویکرد که سابقه‌ای در دیگر نقاط دنیا نیز دارد، زمینه‌های قابل‌توجهی از نقد درباره‌ی ما را فراهم می‌آورد؛ زیرا هنوز بسیاری از طراحان پیش‌کسوت و طراحانی که تجربیات متنوعی دارند، در کنار طراحانی با گرایش‌های تخصصی، به فعالیت حرفه‌ای مشغول‌اند که رویکردی جدید از طراحی با عنوان طراحی میان‌رشته‌ای در جهان آغاز شده است. پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا این شروع یک بازگشت به دوران طراحانی با فعالیت‌های گسترده است یا هشداری بر تجزیه‌گرایی طراحان جوان یا ملاحظات ویژه‌ی خود را دارد.
بیشتر >