با پیدایش «نوار کاست» در سال ۱۳۵۴ تولید صفحههای گرامافون که تا پیش از این سال به شکل گستردهای تولید و توزیع میشدند کمرنگ شد. تکنولوژی نوار کاست که ارزان، قابل حمل و با امکان استفادهی آسانتر بود، به سرعت مورد اقبال جامعه قرار گرفت. از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۹ نمونههایی از صفحههای پیش از انقلابِ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان (مانند «چهارگاه ـ شور»، «ماهور سهگاه» و...) به نوار کاست تبدیل شدند و برای انتشار مجدد آنها طراحیهای جدیدی در نظر گرفته شد. این بازطراحیها توسط محمدرضا دادگر، هوشنگ امیر اردلان و محمد برادران و... انجام شدند. در این دوره آثار کمپانی سیبیاس، نسبت به شرایط کلی آن روزگار، از طراحی گرافیک متفاوتتری برخوردار بودند. اسفندیار منفردزاده طراحی گرافیک نمونههایی از آثارش مانند «شبانه» را خود انجام داده است و این نگاه متفاوت و وسواسانهی یک آهنگساز به تصویر بصری آثار موسیقی از اهمیت بالایی برخوردار است.
بیشتر >