در ده سال اخير، تمركز بر دست و روش‌های دستی در روند شكل‌گيری تصاوير بديع بار ديگر در طراحی و هنر اهميت فزاينده‌ای يافته است. ظاهراً پيدايش ابزارهای ديجيتالی و امكانات آنها در خلق تصاوير موجب شده اين حوزه امروزه از آن دسته پيام‌های بصری كه با مجموعه‌ای از نرم‌افزارهای بسيار دقيق توليد می شوند، اشباع شود. گويی ناگهان كيفيت كاغذ و رنگ‌های چاپ، وترسیم‌هایی كه با دست روی صفحه ی كاغذ خلق می‌شوند، در مقايسه با انبوه تصاوير مجردی كه به شيوه ی ديجيتالی خلق می‌كنيم و روی صفحه ی كامپيوتر يا پرده ی نمايش در معرض ديد قرار می گيرند، تازه و انسانی و متفاوت می‌نمايند. اين اظهار نظر ممكن است سطحی و مبتنی بر گرایش‌های محدود به يك منطقه باشد. شايد پس از ديدن نمونه‌های متعدد از تصاويری كه كاملاً مشخص است با دست خلق شده‌اند، تصاوير ذهنی توليدشده با كامپيوتر را بار ديگر با نگاهی نو تفسير كنيم.
جالب‌تر از تعمق درباره ی گرايش‌های زيباشناختی و پيش‌بينی آنها، بررسی رابطه ی دست و توليد تصاوير و تفاوت اين روش با خلق تصاوير در روند كولاژ، عكاسی يا تصاوير مبتکرانه‌ای است كه با برنامه‌ی كامپيوتری خلق می‌شوند. اگر روند طراحی را بعنوان اساسی‌ترين روش دستی توليد تصوير در نظر بگيريم، كلمات فقط تا حدی از عهده ی توصيف اين روند برمی‌آيند. برخی تصميم‌ها، از قبيل هدف كلی طرح، انتخاب ابزار
بیشتر >